رمز حیات
ای مایه ی محبت و رمز حیات ها
لبخند توست چشمه ی قند و نبات ها
قد می کشی تمامی ایام را درست
مثل غرور و هیبت هرچه کلات ها
در مکتب و مرام دل من نظر به تو
یعنی سرودخوانی فصل برات ها
دست از خیال و پا ز گلیم ات نمی کشم
حتی اگر مرا بزنی با سُکات ها
تا گـُل کنم به چشم تو، درگیر می شوم
توی محله با همه ی گنده لات ها
قداره بندهای جهان کم می آورند
در پیش تیغ ناز تو راه نجات ها
مصطفی کارگر
گراش ـ 11 تیرماه 91
